Section 59.

Oczami Tom'a.

   Ciekawił mnie fakt z kim Kels pojedzie do Max'a. Nathan miał wyjechać pociągiem z Gloucester, ja miałem zabrać Jay'a, a Siva z Nareeshą mieli pojechać razem autem. Wrzuciłem jakieś koszulki do walizki i zacząłem wybierać spodnie. Fakt, że tam będzie Kelsey powodował u mnie ogromnie szczęście. Usłyszałem dzwonek mojego telefonu, więc rzuciłem na łóżko spodnie, które miałem w ręce i odebrałem.

-No co Jay ?

-Jestem już gotowy. Mam do ciebie przyjść ? - spojrzałem na prawie pustą walizkę.

-Jestem jeszcze w proszku, więc jeżeli ci się nudzi to wbijaj.

-To ja będę za jakiś czas.

-To czekam. Cześć.

   Położyłem telefon na biurku i wróciłem do pakowania. Czy to, że Kels zdecydowała się pojawić na Sylwestrze u Max'a, było spowodowane tym, że chciała jednak mi wybaczyć, czy może knuła jakąś podłą intrygę, którą zmiecie mnie z powierzchni Ziemi ? W tym momencie zatrzymałem się i ze spodniami w dłoniach zastygłem w bezruchu. A co jeżeli ona chce mnie upokorzyć i dobić ? Załamany usiadłem na łóżku obok walizki. Co jeżeli Kelsey chcę się na mnie zemścić, za to co te szmatławce piszą ? Nie zdziwiłbym się, zraniłem ją, chociaż tak w zasadzie to nie była moja wina, bo ja nic nie zrobiłem. Nie przespałem się wtedy z tamtą dziewczyną, ale mówić sobie mogłem. Kels poczuła się zdradzona, oszukana i to mnie tak cholernie bolało.
   Wrzuciłem w końcu tę nieszczęsne spodnie do walizki i szybko dokończyłem pakowanie nie chcąc powracać do męczącego mnie tematu. Gdy właśnie zamykałem walizkę usłyszałem dzwonek do drzwi. Poszedłem otworzyć mojemu przyjacielowi. Jego wesoła, jasna, kręcona czuprynka jak zwykle spowodowała u mnie na twarzy szeroki uśmiech.

-Ale będzie biba u Łysego. - powiedział i przybiliśmy sobie piątki.

-Będzie grubo. - zaśmiałem się.

-Spakowałeś się już ?

-Tak, właśnie skończyłem. Jak chcesz coś do picia to się obsłuż. Idę po walizkę.

   Wróciłem do sypialni i zabrałem spakowaną walizkę po czym zaniosłem ją na korytarz i wszedłem do kuchni, gdzie Jay pił już sobie piwo.

-Też bym się napił. - powiedziałem czując suchość w gardle.

-Nie możesz. Dzisiaj jesteś moim szoferem. Jutro się tak napijemy, że Max będzie miał kolorowe malunki na ścianach.

-Się wkurzy.

-Przynajmniej ochrzcimy mu dom. - zaśmiał się.

-Lepiej jedźmy, bo to jednak trochę potrwa.

   Wyszliśmy z mieszkania i zeszliśmy do podziemnego garażu, z którego wyjechaliśmy w długą podróż. Gdy już miałem się zatrzymać i rozpłakać na środku ulicy, bo miałem już dosyć wiecznych korków na drodze, wstrętnej pogody i ogólnie złych warunków to przypominałem sobie o tym, że na miejscu spotkam Kels i wtedy jechałem jak na skrzydłach.

-Słyszałem, że Amelia też będzie. - zaczął Jay.

-No wczoraj miała ponoć przylecieć. Max mówił, że około północy po nią jedzie. Nie gadałeś z nią ? Mieliście taki dobry kontakt ze sobą.

-No tak jakoś wyszło, że nie gadaliśmy.

-Dziwne.

-Ale przecież Nathan też tam będzie. Oni się nie pozabijają ?

-Gdyby się coś szykowało to ich rozdzielimy. A mi się wydaje, że sobie na spokojnie porozmawiają i dojdą do porozumienia. - wjechałem właśnie na ostatni odcinek autostrady, który miał nas zaprowadzić do Manchesteru, a później GPS miał ostatecznie zaprowadzić nas pod dom Max'a.

-Ich chyba do siebie ciągnie, co ?

-A skąd ten dziwny ton głosu u ciebie ? - spojrzałem na przyjaciela. - Ciebie też kręci Am, czy jak ?

-Był taki moment, ale wtedy akurat Amelia zaczęła przychodzić do Nathana w szpitalu i sam ogłupiałem.

-No patrz. Jak ta dziewczyna na nas działa. Jak magnes.

-Co poradzisz. - zamilkł, więc nie drążyłem tematu.

    Nie powiem, że Am wcale mnie nie pociągała. Była atrakcyjną, młodą dziewczyną, więc nie zdziwiło mnie to, że i Jay do niej coś poczuł, ale zdziwiło mnie to, że jednak jego humor się zmienił, gdy powiedział o Nathanie i Amelii. Chłopak chyba faktycznie poczuł do niej coś mocniejszego. Ciekawe czy Amelia ugada się z Nathanem, a jeżeli nie to z kim ? I czy tym kimś będzie któryś z moich przyjaciół ?

   Amelia Zagadka Kwiatkowska. Zaśmiałem się i wjechałem do miasta. Jak ja tu dawno nie byłem. Przejechałem właśnie obok Uniwersytetu, w którym studiowałem geografię.

-Dobre wspomnienia, co ? - zapytał Jay.

-A no dobre. Jeszcze sobie trochę poczekamy zanim zaparkuję przed nowym domem Max'a. Byłeś tam w ogóle wcześniej ?

-Nie. To mój pierwszy raz.

-Mój też. Ciekawe czego mamy się spodziewać.

-Pewnie będzie miał duży ogród, żeby Max mógł grać w piłkę.

-Racja. - zaśmiałem się i dalej jechałem.

   Przynajmniej tutaj pogoda nie była taka zła. Było zimno, ale nie padało, więc jezdnia nie była taka śliska, a ulice niezapełnione po brzegi. Za jakiś kilometr mieliśmy zobaczyć królestwo Max'a i szczerze mówiąc jaraliśmy się tym. Nie wiem czym cieszył się Jay, ale ja nie mogłem się doczekać zobaczyć Kelsey.

   Wysiadłem z tego auta nie czując nawet ogromnego bólu kości, które po podróży miały dopiero okazję się rozprostować. Stanąłem obok samochodu i podziwiałem zamek Max'a.

-No tego się nie spodziewałem. - odezwał się Jay.

-Ja też. - dodałem nie wierząc w to co widziałem. - Ocipiał czy jak ?

-No chyba tak troszkę. - powiedział Jay i zaczęliśmy naszą wesołą salwę śmiechu.

   Wzięliśmy nasze walizki i stanęliśmy przed potężnymi, skrzydłowymi drzwiami, miały nawet kołatkę, ale wolałem zastosować coś nowocześniejszego czym był dzwonek do drzwi o bardzo barytowym dźwięku. Ta siedziba wyglądała jak dla królowej. Oj, chłopak dostanie ode mnie opierdziel i to spory. Po dłuższej chwili drzwi otworzył nam szczęśliwy Max.

-No siema ! - przybił z nami piątki. - Otworzę Ci zaraz garaż, żebyś zaparkował.

-Mamy do pogadania, Stary. - uprzedziłem go i oddając walizkę Jay'owi wróciłem do samochodu, po czym wjechałem do sporego garażu i zaparkowałem na wolnym miejscu, po czym wszedłem do środka, gdzie na korytarzu nadal stali moi przyjaciele.

-No to zapraszam. - uśmiechnął się.

-A czego mam się spodziewać ? - oprócz skończonej podłogi i pomalowanych ścian na korytarzu nie było dużo mebli, aczkolwiek najważniejsze, jak np. szafa, stolik i lustro było.

-No jeszcze nie wykończony jest, ale najgorzej też nie jest.

   Max schował nasze kurtki do oszklonej szafy i poszliśmy za nim do kuchni, która była do końca wykończona w bardzo, ale to bardzo nowoczesny sposób. Usiedliśmy do dużego stołu, a Max po chwili poczęstował nas ciepłą herbatką.

-Gdzie Am ? - zapytał Jay.

-Na górze.

-Czemu nie tutaj ?

-Odpoczywa po locie i ogólnie. - zmieszał się.

-Coś się stało ? - dołączyłem się.

-Nie, nic. Miała ciężki lot z dwoma nieciekawymi wpadkami, więc musi jakoś odreagować. Zejdzie do nas.

-Jesteśmy pierwsi ? - w delikatny sposób zapytałem.

-Tak. Chociaż dzisiaj ma wpaść jeszcze Naree z Sivą. A razem z nimi Kels, jeżeli ci o to chodzi, a wiem, że właśnie o to chodzi.

-A ty masz ode mnie opierdziel. - szybko zmieniłem temat.

-Za co ?

-Za to, kurna. To letnia rezydencja królowej, czy jak ?

-Zawsze chciałem mieć duży dom.

-Duży dom. Rozumiem, ale to zalicza się pod kategorię zamek, pałac czy coś takiego.

-Przesadzasz. - wyjął piwo, które szybko otworzył, a na stół postawił kolejne dwa.

-Wcale nie.

-Chcę mieć dużą rodzinę, chcę wyprawiać szalone imprezy, a co jak co, to, to jest odpowiednie miejsce. Z dala od sąsiadów i aparatów paparazzi, dużo wolnej przestrzeni, ogromny ogródek. Ful wypas.

-No nie wiem. Teraz jesteś sam i nie czujesz się przytłoczony przez ten ogrom ? Jane ciągle siedzi w Londynie.

-Przecież mam teraz Was. Trochę ludzi będzie, zresztą na Sylwestra zaprosiłem paru moich przyjaciół stąd. Będzie się działo.

-Nie wątpię. - wszyscy odwróciliśmy się w stronę jej cichego, zaspanego głosu. - Cześć chłopcy. - przywitała się z nami buziakiem w policzek i potężnym miśkiem.

-Dobrze cię widzieć. Naprawdę. - uśmiech sam wyrósł na mojej twarzy.

-Też mi się tak zdaje. - lekko się uśmiechnęła.

-Słabo wyglądasz. - zauważyłem jej zmęczenie w oczach i coś w rodzaju bólu.

-Miałam ciekawą noc. - zerknęła na Max'a po czym szybko uciekła spojrzeniem i podeszła do lodówki.

-Mówiłem Wam, że Amelia miała ciekawy lot. - odezwał się Max i do nas dosiadł.

-A co się stało tak właściwie ? - zapytał Jay jednocześnie patrząc na krzątającą się po kuchni Am.

-Najpierw turbulencje, szok pasażerów, później dwa razy podchodzili do lądowania i wtedy ludzie dostali czystej furii. To i się ten strach udzielił naszej podróżniczce. - Max odwrócił się i spojrzał na nią, odwzajemniła to słabym uśmiechem.

   Miała na sobie jakąś koszulkę i za dużą bluzę. Włosy niestarannie związane w koka. Niemal nie widziałem jej w tych ciuchach.

-Kochanie ? Co się z Tobą dzieję ? Co się dzieję w Twoim życiu ? - zapytałem, a ta momentalnie zastygła w bezruchu i po chwili spojrzała na mnie.

-To co zawsze Tommy. Ciągle pod górkę. - mówiąc to spojrzała na Max'a i wyszła z talerzem kanapek i kubkiem parującej herbaty. - Nie przeszkadzajcie mi, proszę. - rzuciła w progu.

-Max ? - zapytał Jay dwuznacznie na niego patrząc.

-Rozmawialiśmy o pewnych sprawach. Między innymi o Tomku i myślę, że teraz trzeba jej poświęcić bardzo dużo uwagi i rozmowy. Być może pewne rzeczy, które jej powiedziałem mogły się jej nie spodobać.

-Ten sukinkot mnie już irytuje, ale dzięki Bogu, że już nie żyję. - powiedział Jay łapiąc kłamstwo Max'a, ale mi jednak coś w tym śmierdziało i nie wiedziałem co, ale wcale mi się to nie podobało.

-Chyba mamy kolejnych gości. - Max wstał od stołu na dźwięk dzwonka.

   Mimo tego, że byłem w odległym miejscu, które nazywało się „rozum” i główkowałem nad tym co się tutaj stało nim się tu pojawiliśmy, to dźwięk dzwonka był teraz ważniejszy. Na podjeździe zobaczyłem duży samochód Sivy, ale o palpitacje serca doprowadził mnie Jej widok. Była szczęśliwa, mógłbym powiedzieć, że promieniała dobrą energią. Z podziwem patrzyła na posiadłość Max'a. Przywitała się z nim jak za dobrych, starych czasów. Chciałbym, żeby i między nami panował taki pokój.

-Ten widok rozdziera ci serce, co ? - poczułem silną rękę Loczka na moim ramieniu.

-Nawet nie wiesz jak w tym momencie zazdroszczę Max'owi tego, że może z nią normalnie porozmawiać. Siva z Nareeshą pewnie też mają ten sam kontakt z nią. Z Tobą za pewne będzie podobnie, a ja ? Jak się do mnie odezwie to będę szczęśliwy.

-Nie sądzę, żeby Kels przyjechała tutaj z niecnymi planami wobec ciebie, ale raczej z dobrymi intencjami.

-Myślisz ?

-No spójrz na nią. Spójrz jaka jest szczęśliwa. Nie przyjęła by zaproszenia, gdyby nie chciała czegoś naprawić.

-Czasami mam wrażenie, że naprawdę jesteś mądry, Jay.

-Ej. - dostałem od niego w bark. - Wiesz co ? Tak przyjacielowi ? - zaśmiał się, a my usłyszeliśmy trzask zamykanych drzwi i wesołe głosy przybyszów.

-Jesteśmy pierwsi ? - zapytała Nareesha.

-Nie. Przed chwilą przyjechał Tom z Jay'em. - odezwał się Max.

-A Amelia jest ? - zapytał ciszej mulat.

-Tak, ale źle się czuję i jest u siebie.

-Coś się stało ? - Jej głos powodował u mnie dreszcze na całym ciele.

-Miała ciężki lot. Z resztą ta cała sytuacja, w której tkwi nie jest łatwa. Chodźmy do kuchni. Nie zdejmujesz kurki, Kels ?

-Nie. Muszę coś zrobić. - powiedziała ciszej.

   Serce waliło mi jak opętane, nie wiedziałem co mam zrobić. Nie chciałem tak stać i czekać jak jakiś struś z głową w piasku, bo było by to dziwne, więc usiadłem do stołu. Tyłem do wejścia.

-No jesteście w końcu ! - wesoły głos Jay'a.

-Cześć. - zaczęło się witanie, teraz musiałem wstać i się z nimi przywitać, ale tak bardzo bałem się jej reakcji.

-Cześć Tom. - stała parę kroków przede mną.

-Cześć Kelsey.

-Możemy się przejść ? - spojrzałem ze strachem w oczach na przyjaciół, para mulatów serdecznie się uśmiechnęła i pokiwała lekko głową.

-Tak. - odpowiedziałem, wziąłem kurtkę i szybko wyszliśmy na grudniowy mróz.

   Najpierw szliśmy w ciszy z pewnym dystansem do siebie, dopiero, gdy odeszliśmy na jakąś odległość od pałacu Max'a, Kels się odezwała.

-Ostatnimi czasy dużo myślałam nad nami i doszłam do wniosku, że nigdy byś mnie nie okłamał w takiej sprawie. Gdyby wydarzyło się coś takiego z pewnością powiedziałbyś mi o tym. Nie pozwoliłbyś, żebym dowiedziała się takiej rzeczy z gazet czy Internetu. Zajęło mi to wiele czasu i przepraszam cię za to, ale przynajmniej jestem w stu procentach pewna, że nie chcę cię stracić. Chcę żeby było tak jak wcześniej, żeby już nigdy żadne brukowce nas nie poróżniły.

-Czy to oznacza, że dajesz mi drugą szansę ? - powiedziałem po dłuższej chwili, gdy to wszystko do mnie doszło.

-Tak, ale teraz martwię się, że jednak nie zechcesz jej przyjąć. - zesmutniała.

-Pewnie, że ją chcę. Kocham cię i nic, ani nikt tego nie zburzy. - ze szczęścia podniosłem ją i okręciłem wokół własnej osi.

   Byłem najszczęśliwszym człowiekiem na Ziemi. Kels mi wybaczyła i chciała jeszcze raz zacząć. Szybko połączyliśmy się w pocałunku, a po godzinnym spacerze, ze splecionymi dłoniami i szerokim uśmiechem na twarzy wróciliśmy do domu, gdzie i nasi przyjaciele cieszyli się z tego powrotu. Oczywiście Kels swoje rzeczy zaniosła do sypialni, którą przydzielił mi Max. Tego dnia obydwoje nie opuszczaliśmy się na krok i cieszyliśmy się swoją obecnością. Kels wróciła z podwojoną siłą, stwierdziła, że chcę pogodzić się również z Am, ale tego dnia ciężko było ją dostać. Męczyła mnie ta sprawa z nią i Max'em, ale w tamtym momencie najważniejsza była dla mnie Kelsey. Co nie oznacza, że nie wrócę do tamtej sprawy i jej nie rozwiążę.

   Tej nocy cieszyliśmy się sobą nawzajem, każde z nas było przez te parę miesięcy na głodzie, więc teraz nie mogliśmy się najeść do syta. Zasnęliśmy dopiero nad ranem w swoich objęciach ze zmęczenia.

Hej !

Wiem, wiem. Lubię komplikować ;D Miło, że tak się tym przejęłyście i w ogóle pisałyście swoje przemyślenia co do przyszłości Am, ale ja już podjęłam decyzję ^^

San ?! Jakie zboczuszki ?! Ty seksoholiku, kochany xD <3

Sześćdziesiąty rozdział tuż, tuż. Będzie się działo, więc dajcie mi troszkę czasu :*

Love and peace. Kiss and hugs.

Do następnego ♥